19 december 1642

's Morgens vroeg is er een vaartuig van dit volk met dertien mannen aan boord tot op een steenworp bij ons schip gekomen. Zij riepen verschillende keren, wat wij niet konden verstaan. Hun taal heeft geen gelijkenis met de woordenlijst die de edele heren gouverneur-generaal en raden van Indië meegegeven hebben, maar dat is niet te verwonderen omdat dat de taal van de Salomons Eilanden is. 

Deze lieden waren, voor zover we konden zien, van gewone lengte maar grof van stem en lichaamsbouw. Hun kleur is tussen bruin en geel, ze hadden zwart haar dat recht boven op de kruin van het hoofd vastgebonden was zoals de Japanners op het achterhoofd doen, maar met langer en dikker haar. Bovenop stond een grote brede witte veer. 

Wij deden met onze voor , boven- en boegstukken menig schot naar hun vaartuigen maar raakten er geen. Onze schipper Ide Tjerkes Hofman is met onze sloep, goed bemand en bewapend, naar het prauwtje van de Zeehaen geroeid dat deze vervloekte mensen tot ons geluk lieten drijven, en is direct weer ermee naar het schip teruggekeerd. 

We vonden er een dode en een dodelijk gewonde in. Wij lichtten onze ankers en gingen onder zeil, omdat we niet konden verwachten hier enige vriendschap met dit volk te sluiten, of water of verversing te krijgen. Toen we de ankers gelicht hadden en onder zeil waren, zagen we 22 prauwen onder het land waarvan er elf, krioelend van mensen, op ons af kwamen. Wij hielden ons stil totdat we de voorste prauwen konden beschieten en losten toen met onze kanonnen uit de constabelskamer een of twee schoten, doch tevergeefs. 

Die van de Zeehaen schoten ook en troffen in de voorste prauw een man die met een wit vlaggetje in de hand stond, zodat hij neerstortte. Wij hoorden het schroot ook in en tegen de prauw aan klappen, maar wat voor effect het verder had bleef ons onbekend, want zo gauw zij dit schot kregen keerden ze snel terug naar het land. Twee van dezelfde scheepjes zetten tuigage en zeilen op en bleven onder de wal liggen zonder nog naar ons toe te komen. 

Rond de middag zijn schipper Gerrit Jansz en de heer Gilsemans andermaal aan boord gekomen. Wij lieten hun opperstuurman ook halen en riepen de raad bijeen. Wij besloten (omdat de verwerpelijke daad van deze inwoners aan vier mannen van de Zeehaen hedenmorgen ons heeft geleerd de inwoners van dit land voor vijanden te houden), dat wij oostelijk langs de wal zullen lopen, volgens de strekking van het land, om te zien of wij ergens een geschikte plaats kunnen vinden waar enige verversing en water te krijgen zou zijn, zoals uitvoeriger in de resolutie beschreven. 

Op deze moordenaarsplaats, die wij ook de naam van Moordenaarsbaai gegeven hebben, lagen we voor anker op de zuiderbreedte van 40 graden 50 minuten en lengte 191 graden 30 minuten. Van hier hebben wij onze koers oost noordoost aan gesteld, 's Middags hadden we de gegiste breedte van 40 graden 57 minuten, lengte 191 graden 41 minuten. Koers behouden zuid en gezeild twee mijlen. 's Middags de wind uit het west noordwesten. We hebben de koers toen op advies van onze stuurlui en met ons goedvinden oost ten noorden aan gesteld. 

's Nachts zijn we doorgevaren omdat het helder weer was. Rond een uur na middernachtgrond hadden we op 25 of 26 vadem harde zandgrond. Kort daarna was de wind noordwest en wierpen we grond op vijftien vadem. We hebben het schip toen direct gewend om de dag te verwachten. We deden onze koers om de west, recht tegengesteld aan de koers die we hiervoor hadden. 

Miswijzing 9 graden 30 minuten noordoostering.

Dit land is het tweede land dat door ons bezeild en ontdekt is. Dit land hebben wij de naam gegeven van Statenland, ter ere van de hoogmogende heren van de Staten Generaal en omdat het goed zou kunnen, hoewel het niet zeker is, dat dit land met het Statenland verbonden is.' Dit land lijkt een zeer mooi land te zijn en wij veronderstellen dat dit de vaste kust is van het Onbekende Zuidland. Deze route hebben kreeg de naam Abel Tasman-passage omdat hij de eerste is die deze passage heeft bevaren.

Tip: https://www.noarderljocht.com/maori-en-tasman.html