Windkrachtbenamingen in de 17e eeuw.


In mijn tijd benoemde wij de wind anders dan dat jullie gewend zijn met de schaal van Beaufort (1805 ontwikkeld). Het was ontwikkelt om de effecten van de wind op zeilschepen te beschrijven. Pas in 1838 ging de Britse Royal Navy de schaal van Beaufort gebruiken en de Nederlanders pas aan het einde van de 19e eeuw, door de KNMI. 

Ik ben echter een man van mijn tijd en vind de bewoordingen die wij gebruikten mooier. Wat dacht je van labberkoelte? Heerlijk woord toch? Maar voor jullie zal ik een lijstje laten zien wat de bewoordingen op de schaal van Beaufort zijn. 

Tasmans tijd                                                     Schaal Beaufort

(in) stilte, stil                                                                0
flauwe, slappe koelte                                                  1
labberkoelte (wind die de zeilen net laat bewegen) 1-2
topzeilkoelte (alle zeilen bijgezet)                               3
doorgaande, redellijke of marszeilkoelte                    4
stijve koelte (bonnetten weggenomen)                       5
stijve koelte (met een rif in het zeil)                            6
onderzeilkoelte (alleen onderzeil)                             7-8
storm (alleen gereefd onderzeil)                                 9
storm, harde storm                                                 10-11





Je kan ons volgen op Twitter/X:  https://x.com/Abel_Tasman_
Mocht je ons willen steunen:       Dat kan hier vanaf 1,00 euro


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

19 december 1642

's Morgens vroeg is er een vaartuig van dit volk met dertien mannen aan boord tot op een steenworp bij ons schip gekomen. Zij riepen verschillende keren, wat wij niet konden verstaan. Hun taal heeft geen gelijkenis met de woordenlijst die de edele heren gouverneur-generaal en raden van Indië meegegeven hebben, maar dat is niet te verwonderen omdat dat de taal van de Salomons Eilanden is.  Deze lieden waren, voor zover we konden zien, van gewone lengte maar grof van stem en lichaamsbouw. Hun kleur is tussen bruin en geel, ze hadden zwart haar dat recht boven op de kruin van het hoofd vastgebonden was zoals de Japanners op het achterhoofd doen, maar met langer en dikker haar. Bovenop stond een grote brede witte veer.  Wij deden met onze voor , boven- en boegstukken menig schot naar hun vaartuigen maar raakten er geen. Onze schipper Ide Tjerkes Hofman is met onze sloep, goed bemand en bewapend, naar het prauwtje van de Zeehaen geroeid dat deze vervloekte mensen tot ons geluk liet...
Meer lezen

Abel Tasman stelt zich voor

Afbeelding
  Goeiedag, Ik ben Abel Tasman. Geboren in Lutjegast (dat ligt in Groningen) in 1603 en overleden in Batavia op 10 oktober 1659. Ik was commandeur in dienst van de VOC en ontdekkingsreiziger. Wij dachten in de 17e eeuw, dat er op het zuidelijk halfrond een groot vasteland zou moeten zijn. Dit noemden wij Terra Australis Incognita. Toen schipper Willem Jansz, toen ik nog maar 3 jaar was, de kust ontdekte van een onbekend continent, vroeg men zich af of dat het Zuidland was.  In 1642 werd ik gevraagd om op expiditie te gaan en mocht twee schepen meenemen. De jacht de Heemskerck en de fluit Zeehaen en samen met 110 man ging ik op zoek naar het Zuidland. In 1643 kwam ik terug in Batavia en in de tussentijd hield ik een journaal bij.  De bedoeling is om elke dag op Twitter/X iets te plaatsen van de belevenissen waarbij de datum dag en maand gelijk zullen lopen, maar dan in 2024.Omdat dit best wel wat werk is, wordt een bijdrage op prijs gesteld:   Dit kan hier vanaf...
Meer lezen

18 december 1642

Afbeelding
Schipper Ide Tjercksz en piloot major Frans Jacobsz gingen samen met het sloepjevan de Zechaen met koopman Gilsemans en een van hun onderstuurlieden vooruit gevaren om bij het land een anker- en waterplaats te zoeken. Bij het ondergaan van de zon ging de wind liggen en hebben we ons anker op vijftien vadem goede steekgrond laten vallen. 's Avonds ongeveer een uur na zonsondergang zagen we vele lichten aan land en vier vaartuigen voor de kust, waarvan twee zich naar ons toe begaven. Kopergravure van de eerste ontmoeting - foto naar kopergravure in Museum Volkenkunde, Leiden. Toen onze beide vaartuigen weer terugkeerden, rapporteerden zij dat ze een ankerplaats op niet minder dan dertien vadem water gevonden hadden. Zij waren met het verdwijnen van de zon, die achter het hoge land onderging, nog ongeveer een halve mijl van land geweest. Nadat onze mannen ongeveer een half uur aan boord waren, begonnen de mannen (bewoners van het land) in de twee vaartuigen ons toe te roepen met een g...
Meer lezen